11 Haziran 2012 Pazartesi

bu ne kısa dünya böyle, ayaklarımı dışarı taşmış buluyorum


kendi gözleri önünde hayatı mahvedilen insanlarınız sonuçta. insan kendisiyle arasını açmayagörsün araya niceleri giriyor. sonra biz kendi hayatımızın misafiri haline geliyoruz. varlığımız zahmet veriyor mu kaygısından ayaklarımızı uzatıp da, bilemedin kendi akşamımızı gönül rahatlığıyla geçiremiyoruz. dilimiz damağımız kuruyor da rahatsızlık verir mi diye ağzımızı musluğa dayayıp doya doya su içemiyoruz. yerimizi yadırgıyoruz. ne ayık kalabiliyoruz, ne uykumuzu alabiliyoruz. uyanıyoruz da odamızdan çıkamıyoruz. planlarımız var. zihnimiz hesap makinesi, ellerimizde banknot lekeleri. evden çıkarken ilk işimiz anahtarlarımızı ve cüzdanımızı kontrol etmek. oraya dönmeye, hiç değilse şu dört duvarı bize bahşetmiş olmalarına şükretmeye nasıl şartlandırılmışsak ödümüz kopuyor başka bir yere yolumuz düşer, başka bir iklim yaşarız diye. biz gidemeyiz mesela. sadece döner geliriz. fasit daire dedikleri şey tam olarak halka. boynumuza gönül rahatlığıyla geçirdiğimiz bir şey. mide rahatlığa ihtiyaç duyar sözü bunu karşılıyor. dünyayla alakalı tek derdimiz karnımız tok iken, hizadayken ölmek. gel gidelim desen, bohçamı alayım der insan. soyunamaz mesela, üzerinde olmasını gerek gördüğü zırhı taşır. ağır geldiğini hisseder de teninden ayrı bir şey olduğunu akıl edemez. orada tıkılı kalmayı, çitten atlamanın zahmetine yeğler. kulağı, oradan atlamak çok zahmetli hatta tehlikeli sözleriyle doldurulmuştur bir kere. önündeki bir avuç otu, nice bahçeye tercih eder bu sebeple. başka türlüsüne inanma gücünü kendinde göremeyen insan, bütün gücünü sırtına yüklenen şeyi taşımaya harcadığını da göremez.

uçan balonun bile ipi var, ne acı.

2 yorum:

  1. Nafile geçiyor ömrümüz...bu ironik diliniz, son derece kaniksadigimiz seylerin korkunclugunu yuzumuze carpan sivri diliniz muhtesem (misal 'ellerimizde banknot lekeleri').

    YanıtlaSil
  2. düşünmeye ürktüğüm düşünselleri başkalarının kelimelerinde bulunca bu bana 'normalmişim' hissi veriyor bi süre. sonra geçiyor. biz değil bu dünya fahişe. yazılarınıza bayıldım demiyorum; sarıldım kelimenin tam manasıyla ! kendimi bulduğum her noktaya, nokta atışı yapıyorum. aman : lütfen yazınız !

    YanıtlaSil