ey sevgili sana sarı yapraklarla geldim
göresin diye hallerini kurumuş dalların
ateşler yakıldı dağ başlarına
göklere savruldu küllerim
aydınlan artık kara kaplı defterim.
umuttur şimdi kor alev düşlerin adı
gün ay değil, gayrı yüzyılda beklerim
ana rahminde çağın gün doğumuyum
yalnızca ademoğlu değilim ben
kaygılar sıkmaz beni, ölümün oğluyum
başım eğiktir, gün başağa durmuşum
kayıtlar kirli sıfatlarla ansa da beni
günahlarım kefaretidir, bilinç doluyum.
bu uzun yürüyüş, bu bitmeyen vaveyla
karanlıkta karanfiller takılı kalbim
ve namluda tetik bekler kurşun kurşun sevda
işgaller biter, kurtulur aşkın vatanı
bu sahte korku, bu paravan hayat
bir araya gelir ölümün iki yakası.
*bu şiiri okuduğumda 1997 idi sanırım ve hatırladığım kadarıyla bir lise psikoloji öğretmenine aitti. elimde yazılı hali hiç bulunmadığı için birkaç kelimesinde hata yaptım belki ve hatta belki kendisi bile yazdığını unutmuştur ama bir şekilde benim aklımda kaldı. belki oralarda bir yerlerdedir de bir el eder.
